خورموج مرکز شهرستان دشتی در استان بوشهر است. در این شهر، به مدت یک سال است که کانون نوجوانان و جوانان خدمت رضوی تأسیس شده است.
به گزارش دیارجنوب، این کانون با هدف نشر و توسعه سیره امام رضا(ع) تا کنون ۲۷۰ نوجوان دختر را به خود جذب کرده است و با محوریت برنامه های قرآنی و مشارکتی اداره می شود. وقتی از این موضوع باخبر شدم، خودم هم جذب آن شدم. برایم جای سوال بود عملکرد و سرمنشاء این کانون چه چیزی و چه کسی می تواند باشد. به همین دلیل به دنبال جمع آوری اطلاعاتی درباره آن رفتم که در این گزارش می خوانید.
پلی برای نوجوانان
با تماسی که با روابط عمومی شهرستان دشتی می گیرم، متوجه می شوم سرمنشاء این عمل خیر خدیجه حسینی است. از هر طریقی سعی می کنم راه ارتباطی را با ایشان پیدا کنم و بالاخره موفق می شوم. وقتی از خانم حسینی درباره این پروژه نوجوان محور سوال می پرسم با حوصله و دقت جواب می دهد. اول از همه سوالاتم را با معرفی خودش شروع می کنم و جواب می دهد: «خدیجه حسینی هستم. چهل و چهار ساله با بیست و یک سال سابقه در آموزش و پرورش و سابقه پانزده ساله مشاوره خانواده. به مدت یک سال است تاسیس کانون جوانان و نوجوانان رضوی- شهرستان دشتی را به عهده دارم. لیسانس الهیات خود را سال ۱۳۷۶ در سن بیست و یک سالی اخذ کردم و در سال ۹۲ تا پایان سال ۹۶ لیسانس سطح دو علمیه خود را در حوزه علمیه خواهران شعبه شهرستان دشتی به اتمام رساندم.» وقتی متوجه می شوم این بانو خادمیار امام هشتم(ع) است کنجکاوم بیشتر درباره علت رو آوردنش به این عرصه بدانم. خدیجه حسینی در جواب می گوید: «در حال سپری کردن سال آخر تحصیل در حوزه بودم و دغدغه خاصی برای فعالیت های خودم بعد از خروج از حوزه داشتم. من به عنوان یک معلم یا کسی که ارتباط مستقیمی با جوانان و نوجوانان این دوره داشت دوست داشتم تاثیر مثبتی بر ادامه راه آن ها داشته باشم و راهنمایی شان کنم به کارهایی که امیدشان را به زندگی بیشتر می کند. چیزی فراتر از آموزش های عادی مدرسه. تا اینکه از دوستی شنیدم برای خادمیاری عضوپذیری انجام می شود. ارادت خاصی به آقا امام رضا(ع) داشتم و دارم. وقتی وارد سایت شدم و شروع به ثبت نام کردم بین خودم و آقا عهدی بستم و به ایشان گفتم: "آقا شما از ارادت و نیت قلبی من به خوبی باخبرید، دوست دارم در این راه پلی یا راهنمایی باشم که به قول معروف سنگ های جلوی پای نوجوانان و جوانان شهرم را بردارم. اگر لایق هستم، کمکم کنید." و واقعا هم همه چیز دست به دست هم داد تا این اتفاق بیفتد. چیزی که باورش فراتر از ذهن و فکرم بود.»
وقتی کانون تأسیس شد
این بانوی فعال خورموجی، نحوه تأسیس کانون شهرش را این طور توضیح می دهد: «همیشه حتی در دوران تدریسم در مدرسه به دنبال این بودم که به نوجوانان و جوانان شهرم کمک کنم. ولی خب مدرسه طبیعتا یک سری محدودیت هایی داشت. همین علاقه قوی بهانه خوبی بود برای عضویتم در سامانه خادمیاری آستان قدس رضوی و انجام کارهای داوطلبانه طبق میل خودم. کارهایی که از انجام دادنشان بسیار خوشحال می شدم. به همین دلیل از همان زمان به فکر راه اندازی کانون افتادم. ابتدا مربی هایی را که با من هم عقیده بودند دور هم جمع کردم و فقط برای انجام فعالیت های مقدماتی مجموعه، نفری شاید ۲۰ هزار تومان یا کمتر جمع کردیم. الحمدالله بعد از یک سال شروع به کارآفرینی کردیم و خدا را شکر تا همین الان مشکلی برای امور مالی نداشتیم. بعد از راه اندازی کانون شروع به جذب دختران فعال و مشتاق شهرم کردم. در آن زمان چون فضا یا مکان مناسبی برای انجام این کار نداشتیم در پارک های شهر به خصوص پارک بانوان حلقه های صالحین، حلقه های معرفتی و انواع بازی های سرگرم کننده، دورهمی ها و حتی نشست های مادرانه و دخترانه را راه انداختیم.» صحبت های خدیجه حسینی سرشار از انرژی و انگیزه است. این همه تلاش با دست خالی برایم عجیب است. دوست دارم کمی بیشتر درباره مشکلاتی که در آغاز راه داشتند بدانم. به همین دلیل می پرسم در زمان شروع فعالیت کانون چه منبع درآمدی داشتند؟ خنده ملایمی می کند و در جواب می گوید: «راستش را بخواهید در همه جا مشکلات مالی هست. به خصوص در این حیطه و به همین دلیل ما شروع به کارآفرینی کردیم. به این صورت که ابتدا بچه ها به مدت یک تا شش ماه از کارگاه ماسک درآمدزایی می کردند. بعد از آن شروع به کارهای دیگری کردند. برای مثال بچه ها پارچه می گرفتند و با توجه به سفارش های داده شده ساق دست و روسری می دوختند. به تازگی این فعالیت ها گسترده تر هم شده است و بچه ها شروع به کار در کارگاه عروسک سازی با خمیرهای چینی به شکل های اسلامی می کنند. خلاصه که منابع درآمد ما همین هاست و به هیچ وجه به هیچ ارگان دولتی وابسته نیستیم.»
تربیت مربیان الگو بزرگترین آرزویم است
خدیجه حسینی طوری با علاقه و افتخار از فعالیت های بچه های کانونش حرف می زند که خود من هم وسوسه می شوم به این کانون بروم و در دوره هایش شرکت کنم. اما نکته مهم این است که در شرایط فعلی و وضعیت کرونا چطور می شود کلاس ها را برگزار کرد و در آن ها حضور داشت. این بانوی خادمیار در پاسخ می گوید: «تمام فعالیت های ما با حفظ کامل پروتکل های بهداشتی بوده و تا همین الان هم ادامه دارد. به طوری که ما تا الان هیچکدام از فعالیت هایمان را کنسل نکرده ایم. کلاس ها دو روز در هفته در روزهای دوشنبه و چهارشنبه تشکیل می شود و تاکنون فعالیت هایی مثل اردو و دورهمی های مختلف هم داشته ایم که همه در فضای باز برگزار می شود. برای مثال ما برای دورهمی هایمان از باغ یکی از دوستان استفاده می کنیم و با فاصله مناسب اجتماعی درباره مباحث روز دنیا و همچنین مشکلات و راهبردهای نوجوانان این دوره صحبت می کنیم. همچنین در طی این مدت، مراسم مناسبت هایی مثل ایام فاطمیه را با رعایت پروتکل های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی اجرا کرده ایم.» با قدردانی از این بانوی مهربان می پرسم چه آرزویی دارید که دلتان می خواهد به آن برسید؟ نفس عمیقی می کشد و می گوید: «یکی از آرزوهای من در رابطه با کانون این است روزی برسد که بتوانیم مربی های خوبی تربیت کنیم. مربی هایی که الگوی مناسبی برای رفتارهای اخلاقی و اعتقادی اعضای کانون باشند. به فکر نوجوانان و جوانان نسل بعد خودشان باشند و بتوانند جوری نوجوانان را تربیت کنند تا با ایده های مفیدشان آبادی و پیشرفت را برای شهر و کشورم به ارمغان بیاورند.» با تشکر و ضمن عرض خسته نباشید از ایشان خداحافظی می کنم و به این فکر می افتم چقدر خوب می شد اگر مربی هایی اینچنینی با چنین رفتار و اعتقادی در شهر و کشورم روز به روز بیشتر می شدند. مربیانی مثل خود خانم حسینی که به عنوان خادمیار امام رضا(ع) تمام هم و غم خود را خدمت به خلق و آینده سازان میهنش قرار داده است.
گزارشگر: نجمه نعمتی-خبرنگار آستان نیوز در بوشهر